SOCIJALNI DIJALOG I TRIPARTIZAM KAO KONSTRUKTIVNI MEHANIZAM U OSTVARIVANJU I IZGRADNJI EKONOMSKO-POLITIČKOG KONSENZUSA

Apstrakt

Odnosi između radnika i poslodavaca na tržištu rada i kapitala postaju odrednica međusobnih interakcija u kojima (u logici suprotnih interesa) otvaraju prostor za dijalog koji će im u misiji pronalaženja kompromisa zadovoljiti interese. Dijalog, kao polazna osnova komunikacije između radnika (udruženih u sindikate) i poslodavaca, na savremenom industrijskom polju poprima novu formu čija se konceptualnost približava pojmu socijalnog dijaloga. Instituicionalno uokviren i normativno usaglašen, socijalni dijalog kao takav omogućava socijalnim partnerima (reprezentativnih sindikata i unije poslodavaca) da sa predstavnicima Vlade usaglase svoje stavove, kako bi umanjili zonu konfliktne interakcije. Rad ima za cilj da ukaže na to da se uspostavljanje socijalnog dijaloga u jednoj dugoročnoj strategiji, koja pokriva polje ekonomske i socijalne politike, pre svega sastoji u rešavanju mnogobrojnih pitanja koja mogu biti predmet rada i radnih odnosa u istoimenoj zakonskoj oblasti, nužan i bezalternativan model, čiji je cilj postizanje bazičnog konsenzusa u društvu. Autor njegovu primenu vidi kao perspektivnu strategiju jednog stabilnog i dinamičnog privrednog i društvenog razvoja. Vođen ovom pretpostavkom, pokušava da prihvati njegov smisao, koji se kreće na liniji od međusobnog uvažavanja interesnih razlika do njihovog prihvatanja u zoni zajedničkih interesa.